Εκδόσεις: Άγκυρα
Έτος έκδοσης: 2009
Αριθμός σελίδων: 140
ISBN: 978-960-422-783-9
O Μαρδάς, είναι μια βρύση που στάζει αργά αργά, για να σε βασανίσει. Ελάχιστοι στίχοι. Δουλεμένοι μέσα σε ποικίλα εργαστήρια, ώσπου να πάρουν την τελική μορφή τους. Σ’ αυτήν, όμως, την τελική μορφή, δεν χωράει τίποτ’ άλλο. Και ούτε κάτι περισσεύει. Τα πάντα, είναι ζυγιασμένα με τη ζυγαριά του χρυσικού, που δεν κάνει λάθη, δεν χαρίζει, δεν κλέβει…
Η ποίηση του Μαρδά πηγάζει από τα έγκατα ενός ανθρώπου, που θα τον έλεγα κυνικό, αν δεν έβλεπα, από τους στίχους πάντοτε, ότι είναι απελπισμένος…
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Στιχουργός-Δημοσιογράφος
«Προέκταση της πολιτικής και ηθικής στάσης του Κώστα Μαρδά, στη γεμάτη αντιφάσεις και σκοτεινές όψεις ελληνική τριακονταετία, είναι και τα ποιήματα της συλλογής του «Αθήνα με Θολό Ποτάμι»: στάση κριτική, αμφισβητησιακή και έντονα ειρωνική, που δείχνει βαθύτερα την ανάγκη για άλλη συνθήκη ζωής».
Αλέξης Ζήρας, Κριτικός λογοτεχνίας
«Η ποίηση του Κώστα Μαρδά περιέχει όλη την εκδίκηση γι’ αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Ο Λόρκα κάπου γράφει: Μόνο οι μαύροι στίχοι επιβιώνουν… Και απ’ αυτούς έχει άφθονους ο ποιητής Μαρδάς».
Δημήτρης Μυταράς, Ζωγράφος
«Ο Μαρδάς είναι μια βρύση που στάζει αργά αργά για να σε βασανίσει. Ελάχιστοι στίχοι. Δουλεμένοι μέσα σε ποικίλα εργαστήρια, ώσπου να πάρουν την τελική μορφή τους. Σ’ αυτήν, όμως, την τελική μορφή, δεν χωράει τίποτ’ άλλο. Και ούτε περισσεύει. Τα πάντα είναι ζυγιασμένα με τη ζυγαριά του χρυσικού, που δεν κάνει λάθη, δεν χαρίζει, δεν κλέβει… Η ποίηση του Μαρδά πηγάζει από 140 Κώστας Μαρδάς τα έγκατα ενός ανθρώπου, που θα τον έλεγα κυνικό, αν δεν έβλεπα, από τους στίχους του πάντοτε, ότι είναι απελπισμένος».
Λευτέρης Παπαδόπουλος, Στιχουργός, Δημοσιογράφος, Συγγραφέας
«Σχεδόν κάθε μέρα διαβάζω μία ή δύο ποιητικές συλλογές που μου στέλνουν ευγενικοί άνθρωποι από όλες, της πατρίδας, τις μεριές. Έχω κορεστεί. Με σας συνέβη κάτι διαφορετικό. Φαινομενικά η ποίησή σας φαίνεται πεζολογική με λεκτικά ευρήματα ή τερτίπια. Ωστόσο αν την προσέξει κανείς βαθύτερα, είναι φτιαγμένη με λέξεις αίμα. Ο επιφανειακός κυνισμός και σαρκασμός κρύβουν ή θωρακίζουν μια τρυφερή καρδιά που δε θέλει να δείξει αυτή την τρυφερότητα. Κρατώ ως μήνυμα πίστης το ποίημα “Αρνήσεις”: “Υπάρχουν άνθρωποι καλοί Που τη ζητούν τη φυλακή Γιατί στον έξω κόσμο μας Νιώθουν φυλακισμένοι. Υπάρχουν άνθρωποι ζεστοί Που ζούνε μες στα χιόνια Και τη μισούνε τη ζωή Όπως μισούνε οι νεκροί Τα ανθρώπινά τους χρόνια”. Και μόνο για αυτό, θα σας έλεγα ποιητή!».
Σαράντος Καργάκος, Ιστορικός, Συγγραφέας
«Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τη συλλογή «Αθήνα με Θολό Ποτάμι» και επιβεβαιώνω αυτό που από την πρώτη στιγμή είδα. Ότι είσαι μια καινούργια φωνή στην ελληνική ποίηση, απρόβλεπτη σε εικόνες. Ο μελλοντικός χρόνος είναι δικός σου. Ως ερμηνευτής των ποιητών νιώθω στην ποίησή σου ένα φιλοσοφικό λυρισμό μέσα στην απελπισία. Ένα μοβ μέσα στον ήλιο και έναν ήλιο μέσα στο μοβ».
Μανώλης Μητσιάς, Τραγουδιστής
«Το ιδιάζον χαρακτηριστικό του «Αθήνα με Θολό Ποτάμι» είναι οι αιφνιδιαστικές εικόνες υπερρεαλιστικών καταβολών, οι οποίες καταφέρνουν να αποστάξουν από το βίωμα, άλλοτε τον σαρκασμό, άλλοτε την αθωότητα».
(Περιοδικό Vakxikon,gr, Οκτώβριος 2013)
Πέτρος Πολυμένης, Ποιητής, Κριτικός ποίησης
«Ποίηση σημερινή, ζέουσα, άλλοτε σαρκαστική, άλλοτε μελαγχολική. Οι λέξεις καρφιά, τα νοήματα οδυνηρά. Ποίηση δυναμική, πάντα σκεπτόμενη και κρίνουσα. Το βιβλίο είναι η προσωπική του μυθολογία».
(Περιοδικό Διαβάζω, Ιούλιος – Αύγουστος 2009)
Γιάννης Νέδας, Κριτικός λογοτεχνίας
«Οι καταγωγές της ποίησής του, όσο και να ψάξεις, δεν φαίνονται. Μοιάζει αυτοφυής, ατόφια, με δική της, ολόδική της ομορφιά. Γραφή δουλεμένη. Λαξευμένη. Σε αρχαία δωρική κολόνα. Αδρή. Με έναν άγριο πρωτότυπο λυρισμό».
(Φιλολογική Βραδινή, 30/11/2010)
Ιωάννα Κολοβού, Δημοσιογράφος
«Ποίηση με έγνοια, ευαισθησία και ευθύνη για τα ανθρώπινα. Σπάνια είδη στις μέρες μας…».
(30/11/2010)
Μιχάλης Τερζής, Συνθέτης
«Δεν μοιάζεις με κανέναν! Και το λέω εγώ, που έχω διαβάσει τους πάντες. Το προσωπικό σου στίγμα αιφνιδιάζει. Λύπη και μαχαιριές με ωραιότητα. Σ’ έναν κόσμο κορεσμένο από ποίηση, εσύ κομίζεις».
(14/3/2011)
Δαυίδ Ναχμίας, Κριτικός λογοτεχνίας
«Σ’ ευχαριστώ για τις σκέψεις σου. Τα ποιήματά σου μου άρεσαν πολύ. Είναι παρηγοριά αυτόν τον καιρό, μέσα στον χαμό που μας περιβάλλει».
(18/12/2014)
Γιώργος Νταλάρας, Τραγουδιστής
«Ποίηση διαλειμματική. Έντονοι ποιητικοί στίχοι για μικρά διαστήματα και μετά χαλάρωση με σκέψεις, χωρίς όμως να έχουν αυτές μετατραπεί σε ποίηση με κίνδυνο, μάλιστα, της λαϊκιστικής λογικής του γρήγορα ναι, πρόχειρα ναι. Στα διαστήματα όμως που εμβαθύνει με μια λακωνικότητα και έναν σαρκασμό, έχουμε ολοκληρωμένες ποιητικές πράξεις».
(Περιοδικό Poiein.gr, 24/11/2011)
Σπύρος Αραβανής, Ποιητής