Τραγούδια Ακυκλοφόρητα

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΑΝΙΕΡΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΤΑΣΟΣ ΓΚΡΟΥΣ 

ΣΤΙΧΟΙ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΔΑΣ

ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΘΙΚΙΑ

Σ’ εχθρούς και φίλους δίνοντας το τελικό φιλί
Σταυροκοπώντας τα βουνά κι ελληνική φυλή
Λέγοντας τα αληθινά και με το παραπάνω
Γι’ αυτούς που αγωνίζονται με πίστη κι υπεράνω
Μαυρίζοντας τα κόμματα με τη λυκοφιλία
Σκίζοντας γκάλοπ κι αριθμούς για τη δημοφιλία
Βλέποντας ατιμώρητους χυδαίους χρεοκόπους
Να ξεπουλάνε τα ιερά αγάλματα και κόπους

Να βγάλω το περίστροφο από τη μέσα θήκη
Καταπατώντας την Καινή και Παλαιά Διαθήκη
Μ΄ ένα τραγούδι κρητικό και το Θεό μαζί μου
Να καθαρίσω όλους αυτούς που κλέβουν τη ζωή μου

Μα να το πούμε και παστρικά
 Και καθαρά κι αντρίκια
Δεν είναι  άξια γδικιωμού τα εθνικά καθίκια
Κι ίσως να χρειασθεί για μας
Η σφαίρα η τελευταία
Νέοι να προχωρήσουνε σε μια Ελλάδα νέα!

ΑΠ’ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ

Χώρα υποθηκευμένη
Απ’ τα μέσα προδομένη
Χώρα πρώην δοξασμένη
κι από όλους βιασμένη.

Κόσμε μου είσαι δέσμιος
Παγκόσμιων οπλοφόρων
Και σου ζητούν συμμετοχή
Στα έξοδα των φόνων. 

Ελλάδα υποτεταγμένη
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη.
Οι τρανοί προσκυνημένοι
Αχ και τι τους περιμένει.

ΝΕΑ ΛΥΠΗ

Την άνοιξη τη χαίρομαι
Στις λεμονιές της πόλης
Στα δέντρα της Ασκληπιού
Και του Πολυτεχνείου.
Όχι στα γιότ των ένοικων
Φλοίσβου-Καλαμακίου.

Εσύ μπορεί να χαίρεσαι
Μα η άνοιξη θα λείπει
Γιατί στις φτωχογειτονιές
Νέα ανθίζει λύπη
Όμως η λύπη κι η χαρά
Μια άμαξα δυο ίπποι

Την άνοιξη τη χαίρομαι
Στα δειλινά της πόλης
Στα στέκια της Ομόνοιας
Και του Μεταξουργείου.
Όχι στα μπαρ της Σόλωνος
Και του Κολωνακίου.

ΣΤΗ ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ

Στη Βαλαωρίτου
Και Αμερικής
Στο καφέ του Τζίμη
Πρόσωπα με φήμη
Στη Βαλαωρίτου
Με το καπουτσίνο
Μια Δημοκρατία
Μεσ’ την αμαρτία
Στη Βαλαωρίτου
Με τον Περικλή
Και την Ασπασία
Μια τρομοκρατία
Στη Βαλαωρίτου
Για υποκλοπές
Και για πανδημία
Μια τρελο-Μαρία
Στη Βαλαωρίτου
Στο καφέ του Τζίμη
Με την Ποίησή τους
Και με επιστήμη
Και με αλητεία
Ψάχνουν την Αιτία!

ΑΣΤΡΟΛΟΓΑ

Χρόνια ρωτούσα το Θεό
Γιατί αυτά τ΄αστέρια
Κι έκανε πως δεν άκουγε
Και κοίταζε αλλού
Μα σε μια αδύναμη στιγμή
Μου είπε το μυστικό:

-Αυτά που σας φεγγοβολούν
Δεν ήταν πάντα άστρα
Ήταν παιδιά που πέθαναν
Στους άδικους πολέμους
Και όσα που ξεψύχησαν
Στη σιδερένια φτώχεια
 Και ντρέπομαι γι αυτό
Μα  στο εξής υπόσχομαι
 Να κάνω το σωστό

 

ΑΝΩΝΥΜΟ

Κορίτσι 3 μηνών
Νούμερο 36

Αριθμός Πρωτοκόλλου 219
22/11/2015 από 31/10/2015

διαβάζω στον προσωπικό σου χώρο
σε χωράφι Αιολικό της Λέσβου.
Εκεί που απέναντι απ’ τ’ Αϊβαλί
στην κυνική μας θάλασσα της Ερυθραίας
έγινες μαύρο ποίημά μου

Δεν ντύθηκες

Δεν έπαιξες

Δεν χόρεψες

Μα συγχώρα με που δεν μπορώ να κλάψω
Δάκρυ δεν βγαίνει με τους αριθμούς
Γι’ αυτό, φώναξέ μου δυνατά το μικρό σου όνομα
Να το ακούσουν τα βομβαρδιστικά
Να χτυπηθεί ο διακινητής σου.

ΣΚΟΤΩΜΑ

Ήταν βράδυ Κυριακής
Μας προδώσαν συγγενείς
Ξημερώνοντας Δευτέρα
Φαρμακώσαν τον αγέρα

Μας σκοτώσατε κι εσείς
Φίλοι μας και συγγενείς
Τιμωρία σας μεγάλη
Των εχθρών μας η αγκάλη.
Θάρθουν όμως νέες μέρες
Πέρα Κυριακές Δευτέρες
Κι απ΄τις μαύρες προδοσιές
Νέες τριανταφυλλιές

Δανεικά υποταγής
Μια πατρίδα καταγής.
Όνειρα κρεουργημένα
Στο χαντάκι πεταμένα.

ΤΟ ΣΩΜΑ ΡΟΥΧΟ

Το σώμα σου μου το ‘φεραν
Θεοί και περιστέρια
Το κράταγα με προσοχή
Μου το ‘κλεψαν τ’ αστέρια.

Το σώμα σου στο σώμα μου
Σαν φορεμένο ρούχο
Κορίτσι που περίμενε
Φαντάρο αδειούχο

Το σώμα σου το γύρεψα
Σε κόσμους και πλανήτες
Μα βρέθηκε σε άλλη γη
Με άνεμους αλήτες.

ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ

Πρώτα μεταπολίτευση
Μετά ογδόντα ένα
Να δοκιμάζεις αρχηγούς
Συνθήματα με αίμα
Κι ύστερα στο δωμάτιο
Σε λουξ ξενοδοχείο
Να δοκιμάζεις σώματα
Με ζέστη και με κρύο.

Τα σώματα πετρώματα
Ιδέες μες τα χώματα
Μακριά από κυκλώματα
Μη λες ποτέ ονόματα
Λυκόσκυλα και κόμματα

Μετά Κωνσταντινούπολη
Και τελικά Ινδίες
Να δοκιμάζεις το Χριστό
Και τις φιλοσοφίες.
Προχθές χρηματιστήρια
Κι άνομος πλουτισμός
Να δοκιμάζεις τιμαλφή
Κι άγιος ο θεός.

ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ

Έτη πολλά με ανίερους ναύτες
Και Αρχιερείς υποκριτές
Η θάλασσα αρνιόταν να μιλήσει
Παρά τους ύμνους ποιητών
Παρά τις απειλές πολεμικών πλοίων
Παρά τις ύβρεις
Και μόνο όταν αντίκρισε
Ένα παιδί της προσφυγιάς
Γαλήνεψε
Και φίλησε και δάκρυσε
Φωνάζοντας:
Παιδί μου! 

ΧΡΙΣΤΟΦΟΝΩΣ

Ω! Πώς αρπάζουνε φωτιά
Τα εθνικά σου μάτια
Καθώς μιλάς για τους εχθρούς
Του Γένους και του Κράτους

Πώς μέσα στο θυμίαμα
Οδεύεις σ’ άλλους τόπους
Στην Αλαμάνα, στη Γραβιά,
Στο Σούλι, στο Μανιάκι.

Κι απ’ το δικό σου ΓΕΕΘΑ
Μπρος στην Ωραία Πύλη
Στέκεις λαμπρός και ευλογείς
Τα όπλα του αγώνα
Κι ως εθνικό κροτάλισμα
Ηχούν οι προσταγές σου

-Σκοτώστε ελληνοπρεπώς!
Η Εκκλησία μας τροφός!

-Σκοτώστε του ουτιδανούς!
Άγγελοι εις τους ουρανούς!

-Βαθειά ευθεία το μαχαίρι!
Η Μεγαλόχαρη το ξέρει!

-Ναζαρίτες και Εσσαίοι
Όπλα made in USA!

Βόμβες κατευθυνόμενες
επί του εχθρικού στρατεύματος!

Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού
και του Αγίου Πνεύματος!

ΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ

Ξέρω στην Ιερουσαλήμ
Αγίους και Προφήτες
Που στην προτέρα τους ζωή
Πλάνητες και αλήτες
Άνδρες ξέρω που πέθαναν
Χωρίς να δουν γυναίκα
Ούτε και την προμήτορα
Και Άγια Ρεβέκα
Ξέρω και στα Πετράλωνα
Αγόρια με κοτσίδες
Που ερευνούνε τις Γραφές
Χωρίς πολλές ελπίδες

Ξέρω κι αυτούς που προσκυνούν
Τα γυναικεία στήθη
Εκεί που ευλόγησε ο Θεός
Κι Κόσμος Ανεστήθη

ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 21

‘Ελα κοντά μας στρατηγέ Θεόδωρε Κολοκοτρώνη σκληρέ τους Έθνους νικητή…
        -Σ΄ανόητες καφετέριες ποτέ δεν ξεπεζεύω!
Ανδρογενναία Μαντώ Μαυρογένους γιατί και δεν σιμώνεις;
        -Γυαλί παρουσιάστριες κι ανταλλαγή συντρόφων!
Μαρτυρικέ Αθανάσιε Διάκε ποια είναι ο οργή σου;
       -Έγινα λίπος ιερό και νάνοι οι αρχηγοί σας!
Μπερμπάντη Παπαφλέσσα πήρες την πρόσκλησή μας;
       -Στρώστε κιλίμια τούρκικα αντί γελοία γκλάμουρ!
Αφειδώλευτε Λόρδε Βύρωνα ως πού να ξοδευτούμε;
       -Θάνατος για την ομορφιά λείπει απ΄τα σώματά σας!
Μαύρε και δίχως όρια στρατηγέ Γεώργιε Καραϊσκάκη
      -Γαμώ σας τους Πρωθυπουργούς
Τράπεζες και Δεσπότες!

ΧΡΟΝΙΑ ΚΡΙΜΑΤΑ- ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ

Τα χρόνια μου πουκάμισα
Και χρυσοκεντημένα
Τα πούλησα μισοτιμής
Να φύγω από τα ξένα

Όποιος στην αγορά τα βρει
Τα χρυσοκεντημένα
Να τ΄αγοράσει ακριβά
Γιατ΄ είναι τιμημένα
Και καταματωμένα

Ο πλούτος μου
Τα ρούχα μου
Και τ΄αμαρτήματά μου
Φεύγουν τα χρόνια σαν πουλιά
Μα όχι τα κρίματά μου

ΧΡΟΝΟΣ ΑΤΣΑΛΙ  

Ο χρόνος το παλιόπαιδο που τρέχει
Γενναίο τροχοφόρο που αντέχει
Ο χρόνος που θωπεύει τις πληγές
Αδίστακτα στερεύει τις πηγές
Ο χρόνος οπλισμένος με ατσάλι
Αυτός με μια γυναίκα και μιαν άλλη
Ο χρόνος που διατρέχει τους πλανήτες
Εκείνος ομορφαίνει και τις ήττες
Ο χρόνος δικαστής συμπερασμάτων
Κι αφήνει αναλλοίωτο το Άσμα των Ασμάτων

ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΗΣΙΩΝ

Στο Μυστικό το Δείπνο σου
Ήρθα να σε ζητήσω
Κι έστριψες τη γωνιά.
Στο μυστικό τον ύπνο σου
Ήρθα να σε φιλήσω
Κι έφυγες βιαστικά.

Αν δεν τολμάς να προδοθείς
Δεν θα μπορείς ν’ αναστηθείς.

Και πάλι σε περίμενα
Στουρνάρη-Πατησίων
Μα δείλιασες ξανά
Πάρε το θάρρος να σταθείς
Να σε διπλοπροδώσω
Τον κόσμο ίσως σώσω.

ΑΛΛΙΩΣ

Το όνειρο μας έταξες
Στον εφιάλτη έφτασες
Ειδικός στο παραμύθι
Νέα χρόνια-νέα ήθη.

Μας έφερες στο όριο
Στο δίχως περιθώριο
Πιο μπροστά είναι γκρεμός
Πάρε το τιμόνι αλλιώς

Εσύ άλλα μας έλεγες
Και όμως μας ξεγέλαγες
Τώρα μεσ’ την εξουσία
Ψέματα και υποκρισία

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΑΓΓΙΓΜΑΤΟΣ 

Κι όλο ρωτώ
Ξαναρωτώ:
Ν΄ αγγίξω τ΄άδεια χείλη της
Και τις αρχαίες  πόλεις;
Ν΄ αγγίξω τα ενδύματα
Και ιερές εικόνες;
-Ν΄ αγγίξω τα φτωχά παιδιά
Και τα γενναία όπλα;
-Ν΄ αγγίξω τα διπλά κλειδιά
Και τις φωνές των άστρων;

Να ξαναβρώ τους φίλους μου
Μακριά από την κατάρα
Το πιο μεγάλο  όνειρο
Κι η πρώτη μου λαχτάρα
Να γίνουνε τα χέρια μας
Κανονικοί ανθρώποι
Να εκραγούμε δυνατά
Σ ΄αρχαίο γλεντοκόπι  

Κι όλο ρωτώ
Ξαναρωτώ:
Ν΄αγγίξω τα σεβαστικά
Και άνομους ανέμους;
-Ν΄αγγίξω τις παλιές πληγές
Και τους σεμνούς καθρέφτες;
-Ν ΄αγγίξω δακτυλίδια της 
 Και  δίκαιες ιδέες;
-Ν΄αγγίξω  τα αγάλματα
Και ξένους Γαλαξίες;

ΑΛΛΑ ΑΝΤΙ ΑΛΛΩΝ

Της δίνεις τα βελούδινα
Θέλει τα εμπριμέ
Της λες για τα μελλούμενα
Θέλει τα προηγούμενα
Της λες για τα σωματικά
Σου λέει τα μεταφυσικά
Tης λύνεις εξισώσεις
Κι αυτή θέλει τις δόσεις

Παρ΄όλ αυτά τη θέλω
Πεθαίνω να υποφέρω !

Της λες για τα αριστερά
Κι αυτή κοιτάει στα δεξιά.
Της λες για την αλήθεια
Κι αυτή στα παραμύθια
Της λες για επανάσταση
Κι αυτή με την κατάσταση
Της λες γεωπολιτική
Κι αυτή πάει κομμωτική

ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ

Κάποια από εκείνα τα παιδιά
Που ένα τριήμερο έκοψαν
Το τρόλευ Κολιάτσου- Παγκρατίου
Αλλάζοντας τη γεωπολιτική της Μεσογείου
Κάποια από εκείνα τα παιδιά
Που σκόρπαγαν  φωτιά ελευθερίας
Εντός και εκτός κτιρίου
Κάποια από εκείνα τα παιδιά
Που έκαναν τους δικτάτορες
Νάνους του υπογείου
Μεγάλωσαν και πάχυναν
Και έμαθαν τα ζάρια
Κι ήρθε  μια μέρα
Που έγιναν πωλητές ονείρων
Και υποθήκη έβαλαν
Στις τράπεζες της Υφηλίου
Τους τάφους των γονέων τους 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Άρθρο 14 του Μνημονίου
Έγινε στις Βρυξέλες και στην Αθήνα στις 8 Μαΐου 2010
Η παρούσα σύμβαση
καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει
διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο.
Οι συμβαλλόμενοι
αναλαμβάνουν την υποχρέωση
να υποβάλλουν οποιαδήποτε διένεξη προκύψει σχετικά
με τη νομιμότητα,
την ισχύ,
την ερμηνεία
ή την εκτέλεση της σύμβασης
στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής
Ένωσης.
Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου
είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη.
Οι δανειστές
μπορούν να εκτελέσουν
οποιαδήποτε απόφαση του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
κατά του δανειολήπτη
στα δικαστήρια της χώρας του δανειολήπτη.
Με την παρούσα σύμβαση
ο δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων
παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει
ή πρόκειται να αποκτήσει

όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία.

Σε σας που υπογράψατε
που παραδώσατε
που μας δανείσατε
που μας εμπαίξατε
Σε σας που μας δεσμεύσατε
που μας ραπίσατε
που μας δωρίσατε
που μας πατήσατε
Σε σας που μας πουλήσατε
που μας φτωχύνατε
Σε σας που μας σκοτώσατε
Σας πρέπει μια στήλη αναθηματική
για τους προδομένους όρκους.
Κατάρες και Ερινύες στις νύχτες σας.
Και για το ανόσιο έργο σας
να σας μεταμορφώσει η Κίρκη.
Ελελεύ-Ελελεύ-Ελελελεύ

ΚΛΕΦΤΗΣ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ

Έχω ένα φίλο άυπνο
πάνω από δύο αιώνες
δεν φίλησε ποτέ σταυρό
χαμογελούσε στο κακό
και για εχθρό του ένα βουνό
Άλλοτε Δαίμονας σωστός
κι άλλοτε Άγιος ο Θεός

χαίρεται να ‘ναι αμαρτωλός
και κλέφτης και αρματωλός

Έχω ένα φίλο άστεγο
πάνω από χίλια χρόνια
που τριγυρνά στον ουρανό
κι έχει για φίλο ένα Θεό
τον Ήλιο και τον κεραυνό

ΣΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΑΝΘΟΣ

Νταούλια παίζουν και βιολιά
ζουρνάδες ντέφια και χωνιά
χοροπηδούν οι Δέσποτες
θυμίαμα κι αδέσποτες

Πλατεία αιματηρών Τρικάλων
χώρα παζάρι των Μεγάλων
ονείρατα που γίναν καθεστώς
στα σίδερα δεν βγαίνει ο ανθός

Στη ζώνη τα μαχαίρια τους
το θάνατο στα χέρια τους
Ελλάδα πάντα αίματα
ευχές και αναθέματα

ΕΝΑ ΛΥΠΗΜΕΝΟ ΤΡΕΝΟ

Ένα λυπημένο τρένο
έφυγε απ’ το σταθμό
τριγυρίζει ξεχασμένο
σαν παιδί δυστυχισμένο
που δεν έχει το γονιό
ένα λυπημένο τρένο
έφυγε απ’ το σταθμό
Ένα λυπημένο τρένο
βρήκε ένα καπηλειό
ψάχνει για τους επιβάτες
και ρωτάει τους πελάτες
πώς να πάει στον ουρανό
Ένα λυπημένο τρένο
βρήκε ένα καπηλειό
Ένα λυπημένο τρένο
έφτασε στον ουρανό
παραγγέλνει το ποτό του
κάνει πρώτα τον σταυρό του
μα δε βρίσκει το Θεό
Ένα λυπημένο τρένο
έφτασε στον ουρανό

Η ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑ

Κλέψαν χρυσάφι
και τενεκέδες
Κλέψανε όπλα
και μεντεσέδες
Κλέψαν κουρτίνες
και τα αγάλματα
Κλέψαν εικόνες
και τα μαλάματα

Μα δεν θα κλέψουν
τα όνειρά μας
ήλιο, μπαράκια
και τα παιδιά μας
Πιάστε τραγούδι
το ίτε παίδες
σ’ αυτούς αξίζουνε
οι χειροπέδες

Κλέψαν Αγίους
και τ’ αναλόγια
Κλέψανε βίους
και τα ρολόγια
Κλέψανε χρήμα
πλοία και νόμους
Κλέψαν το βήμα
και μετρονόμους

ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει ελευθερία
στα χέρια σου έχεις τον Ήλιο και τον παρατάς
στον έρωτα μιλάς με λόγια ορθογώνια, με μαθηματικά
Όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει ελευθερία
πουλάς το δίκαιο μαχαίρι
και κλείνεις το δικαίωμα στη θάλασσα
Όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει ελευθερία
μιλάς στα τανκς χαμογελώντας
καθώς περνούν με χάλκινες σημαίες
Όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει ελευθερία
ζητάς το δόλιο καρτέρι
και δίνεις το αντάλλαγμα στον ύπουλο
Όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει ελευθερία
πετάς λουλούδια σε καμίνια
μ’ αρώματα ποτίζεις υπονόμους
κι αόμματη κοιτάζεις τον καθρέφτη

ΕΝΟΧΕΣ

Τις νύχτες νιώθω ένοχος
για το φονιά του Κάιν
για τα κορμιά που χάθηκαν
στο κάψιμο της Τροίας
για τα φρικτά ανομήματα
του Μέγα Κωνσταντίνου
για τα ποτάμια αίματος
μεσ’ την Τριπολιτσά

Χωρίς τα ελαφρυντικά
καταδικάστε με βαριά
γιατί η τιμωρία μου
είναι η ιστορία μου

Τις νύχτες νιώθω ένοχος
στα πάνλευκα τα Γκούλακ
για τα παιδιά που έτρεμαν
τη νύχτα των κρυστάλλων
για τη σφαγή στο Δήλεσι
και στο Πολυτεχνείο
για τη σφαγή στην Τιέν Αν Μεν
και στη Γιουγκοσλαβία
Κ.λ.Π.
Μα νιώθω πάντα ένοχος
για σένα Ευαγγελία

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΑΒΒΑΤΟ

Υπάρχουν άνθρωποι καλοί
που τη ζητούν τη φυλακή
γιατί στον έξω κόσμο μας
θρηνούν φυλακισμένοι

Να κατεβούν οι ουρανοί
ν’ ανέβουν οι ωκεανοί
η Κυριακή Σάββατο
να ‘ρθουν τα πάνω κάτω

Υπάρχουν άνθρωποι ζεστοί
που τη μισούνε τη ζωή
όπως μισούν οι Άγγελοι
τ’ ανθρώπινα τους χρόνια

ΟΤΑΝ ΧΤΥΠΗΣΕΙ Η ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ

Είναι κάποιοι που δεν ξέρουν
κανένα άγιο λόγο
και τριγυρνούν αμίλητοι
στα πάρκα και στον δρόμο

Όταν χτυπήσει η πόρτα σου
στα γρήγορα να τρέξεις
θα είν’ αυτοί π’ αναζητούν
τις ακριβές σου λέξεις

Είναι κάποιοι που δεν ξέρουν
ποιος είναι ο Θεός τους
κι έχουν για φίλο και εχθρό
μόνο τον εαυτό τους

ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΠΛΑΤΕΙΑ

Κόσμος στο μεροκάματο και στις φρικτές οδύνες
Κι άλλοι σε πλουμιστές πομπές και μαύρες λιμουζίνες
Άλλοι κερδίζουν το ψωμί με τίμιο αγώνα
Κι άλλοι με τα παράσημα πετώντας δακρυγόνα

Ένα, δύο, τρία, πίκρα και οργή
Ένα, δύο, τρία, τέλος η σιωπή

Είναι αυτοί που δέχονται πάντα μια εξουσία
Κι άλλοι που αγκαλιάζουνε φωτιά και ουτοπία
Είναι πολλοί που πάτησαν ψυχρά επί πτωμάτων
Κι άλλοι που ορθοβάδισαν επί των οραμάτων
Ένα, δύο, τρία, πίκρα και οργή
Ένα, δύο, τρία, τέλος η σιωπή
Πλήθος βοά στο Σύνταγμα κι αντιλαλούνε ήχοι
Χαίρε Νέα Ιεριχώ με τα πεσμένα τείχη
Όταν ικέτες του μισθού και των επιδομάτων
Τότε η επανάσταση και των οδοφραγμάτων

Ένα, δύο, τρία, πίκρα και οργή
Ένα, δύο, τρία, τέλος η σιωπή

Όμορφος που ν’ ο τόπος μας μέσα στα βάσανά του
Και μια βαθιά υπόκλιση στα αμαρτήματά του
Οίκτος σ’ αυτούς που προσκυνούν το μαύρο στα δελτία
Ζήτω που ονειρεύονται στον ουρανό πλατεία

Ένα, δύο, τρία, πίκρα και οργή
Ένα, δύο, τρία, τέλος η σιωπή

ΤΟ ΦΙΔΙ

Εμείς χαϊδέψαμε το φίδι
που ‘χει σκοτώσει το παιδί
στον κόσμο και στο Κερατσίνι
ο ήλιος δεν θα ξαναβγεί

Κι αν έρθει νέα Αντιγόνη
τον Φαρισαίο και Τελώνη
κανένας δεν τον ξεχρεώνει
είν’ ο νεκρός που μας σκοτώνει

Εμείς σιωπήσαμε κοιτώντας
νέα μοντέλα στη τι βι
ρωτάμε τώρα απορώντας
γιατί ο ήλιος δεν θα βγει

ΦΕΥΓΩ

Αγαπημένη μου πλατεία
μιας πόλης προθεσμιακής
αγαπημένα τα σημεία
της ανοιχτής μας φυλακής
αγαπημένη ανομία
μιας νίκης ευκαιριακής

Όσα καν βλέπω κι αν ματώνω
Κι αν υποφέρω κι αν πονώ
δεν φεύγω δεν αναχωρώ
πέτρινη πόλη σ’ αγαπώ
δεν σε δανείζω στον εχθρό

Αγαπημένες μου παντιέρες
περάσανε οι εποχές
περιπλανώμενες εταίρες
ξενοδοχεία μ’ ενοχές
σημαδεμένες οι Δευτέρες
που σκότωσαν τις Κυριακές

ΝΤΥΘΗΚΑ

Ντύθηκα πέτρινα τραγούδια
ντύθηκα κόκκινες φωνές

Μα νιώθω στη ζωή γυμνός
με δίχως το δικό σου φως

Ντύθηκα λέξεις με σημαίες
ντύθηκα χίλιες Κυριακές

Μα νιώθω στη ζωή γυμνός
με δίχως το δικό σου φως

Ντύθηκα άνομες ιδέες
ντύθηκα μαύρες συμφορές

Μα νιώθω στη ζωή γυμνός
με δίχως το δικό σου φως

 

ΕΛΕΛΕΥ

Ελελεύ
Αρχαία πολεμική ιαχή
Κραυγή θρηνώδης, κραυγή πόνου, κραυγή λύπης,
οιμωγή, ολοφυρμός, στεναγμός και οδυρμός
Αλλά και κραυγή χαράς, αλαλαγμός,
ύμνος επινίκιος και ιαχή ελευθερίας

Α’ ΜΕΡΟΣ

– Καλοσυνάτα τα σπίτια τους
μα μέσα κρύβουν μίση
– …Και σ’ όποιον το τολμήσει
– Η νύχτα αυτή που πρόδωσες
σε πρόδωσε στον ήλιο
– Ελελεύ-ελελεύ… στο μυστικό αλσύλιο
– Συχνά πυκνά δολοφονώ
ψευτιές μαζί μ’ αλήθειες
– Ελελεύ… σε όλες τις κακοήθειες
– Πατρίδα μου συνήθεια μου
σαν το πικρό τσιγάρο
– …Και το ρισκάρω
– Κόψε το σώμα μου ψωμί
και δωσ’ το στους εχθρούς μου
– Ελελεύ… στους εαυτούς μου
– Ως πότε μαύρε ουρανέ
θα παίρνεις τα όνειρά μας
– …Και στα προγονικά μας

Β’ ΜΕΡΟΣ

– Μαυροφορώ κάθε πρωί
τη νύχτα που πεθαίνει
– …Για νέα οικουμένη
– Κατά πως κλείνει μια πληγή
ανοίγει αργά η μέρα
– …Αρχαίε μου αέρα
– Γοργά που χάνεσαι χαρά
αργά που φεύγεις λύπη
– Ελελεύ-ελελεύ… κι αν ο Θεός μας παραλείπει
– Το γέλιο ήταν μόλις χθες
κι έγινε ιστορία
– … Στην πάσα αδικία
– Τις ώρες που σκοτώθηκαν
τις φύτεψα λουλούδια
– …Αρχαία μου τραγούδια
– Ύπουλος δρόμος σκοτεινός
και το φεγγάρι λείπει
– Ελελεύ… μα ουδείς εγκαταλείπει
– Σ’ αγιάσματα και σε πηγές
ψάχνω κρυφές αλήθειες
– Ελελεύ… κακές συνήθειες

Γ’ ΜΕΡΟΣ

– Πέρασαν όμορφη ζωή
στη φτώχεια μα στον ήλιο
– …Δικό τους το βασίλειο
– Τον πόνο κάνε τον σιγή
και τη σιγή λουλούδι
– …Σίδερο και τραγούδι
– Άσε ν’ ανθίσουν όνειρα
κι ας είναι σκλαβωμένα
– Ελελεύ… στα μαυροφορεμένα
– Κανόνες κι αξιώματα
τρέχουν στους υπονόμους
– …Στους ιπποκόμους
– Βογκάει το αίμα των φτωχών
μα οι πλούσιοι κοιμούνται
– …Και ποτέ δεν συγχωρούνται
– Η προδοσία πνίγεται
στα ίδια της τα χέρια
– …Στου φθόνου τα λημέρια

Δ’ ΜΕΡΟΣ

– Υπέροχοι άνθρωποι
μα ψεύτικη η αλήθεια
– Ελελεύ-ελελεύ-ελελεύ… σ’ αυτόν με την προμήθεια
– Στην όψη σοσιαλιστές
και στη ψυχή φασίστες
– …Στους αριβίστες
– Τραγούδια ακατάληπτα
ακούω και ξεχνιέμαι
– …Όταν παραπλανιέμαι
– Δέσποτες, όπλα, τράπεζες
και σύστημα του κράτους
– …Στους Πόντιους Πιλάτους
– Μπήξε μαχαίρι Λευτεριά
και στην καρδιά ιβίσκους
– Ελελεύ-ελελεύ-ελελεύ… στους ψευτοηγετίσκους
– Μου σκότωσαν τον Αύγουστο
σε μια γωνιά Σαββάτου
– Ελελεύ-ελελεύ… σε σώμα αθανάτου

ΟΝΟΜΑΤΑ ΛΥΠΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΛΙΝΟΣ ΚΟΚΚΟΤΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΔΑΣ
 

ΟΝΟΜΑΤΑ

Όταν ακόμα ζούσα
Των πουλιών ρωτούσα
Τα ονόματα

Όταν σε ποθούσα
Των νησιών ζητούσα
Τα αρώματα

Τώρα τα νησιά μας
Έγιναν φωτιές
Δίχως τα ονόματα
Γεννιούνται οι καρδιές

ΛΥΠΗ

Θέλω μια λύπη μυρωμένη
Κι ένα άδειο σπίτι
Σιωπηλά νε περιμένει

Θέλω μια λύπη Νοεμβρίου

Κι ένα γλυκό απόβραδο της Χίου

Θέλω μια λύπη στη ματιά
Και μια βολτούλα στην Απλωταριά

Θέλω μιας λύπης πανοπλία
Κι απ΄το μυαλό μου δυτικά
Να φεύγουνε τα πλοία

Θέλω μια λύπη ακριβή
Να μην μπορεί να πουληθεί

ΕΝΤΟΣ

Εντός μου κατοικούν πουλιά
Χύνονται βρώμικα νερά
Περνούν λεωφορεία

Εντός μου κρυφακούν ληστές
Γυναίκες, ψεύτες , δικαστές
Κι ανήμερα θηρία

Εντός μου μετοικούν τρελοί
Αστέρια , δαίμονες , νεκροί
Κι αρωματοπωλεία

ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ

Πάντα μια λύση τελική
Δίνει ο ουρανός
Είναι εκεί που κατοικεί
Τριαδικός , μα άδικος Θεός

Το σύστημα το θεϊκό
Θέλει τροποποιήσεις
Θέλει ένα δίκαιο άνθρωπο
Στον ουρανό να στήσεις

Ανθρώπους θέλω δυνατούς
Να διορθώνουν τους Θεούς

ΠΑΤΕΡΑΣ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΙΩΛΑΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΔΑΣ

ΠΑΤΕΡΑΣ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΣ

Φέρε μες τη βαλίτσα σου
Τη μακρινή σου πόλη
Φέρε μες στα κουστούμια σου
Μυρωδικά στη μάνα

Φέρε μας τα ρολόγια σου
Που δείχνουν ξένες ώρες
Φέρε παράξενα ποτά
Νέες χειρονομίες

Φέρε υφάσματα χαράς
Και το λευκό σου δέρμα
Νομίσματα του Καναδά
Ένα καινούργιο αέρα
Κι ένα ημερολόγιο
Για να μετράς τις μέρες

Πατέρα μου
Πατέρα μου
Πάντα ξενιτεμένε

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΤΙΧΟΙ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΔΑΣ

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

Αν δεν κοιτάς προκλητικά τα τεταμένα στήθη

Και δεν λυγάς το χάλυβα και το εκδικητικό

Αν δεν βαθειά περιφρονείς πλούτο και εξουσία

Και δεν μιλάς ισότιμα σε πέτρες και λουλούδια

Ποτέ να μην σηκώνεσαι

Στα Καζαντζιδικά ζεϊμπέκικα τραγούδια

Αν δεν τολμάς να επισκεφθείς

Θαυματουργά μπαράκια

Και δεν υποβαθμίζεσαι σε τάξη και σε χώμα

Αν δεν νικάς νηοπομπές κι αεροπλανοφόρα

Και δεν βαθειά σου σέβεσαι γονείς και παρελάσεις

Αν δεν γελάς σε θάνατο κι αν δεν θρηνείς λουλούδια

Ποτέ να μην σηκώνεσαι

Στα Καζαντζιδικά ζεϊμπέκικα τραγούδια

ΜΝΗΜΗ ΧΙΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ 

ΣΤΙΧΟΙ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΔΑΣ

ΘΩΡΗΚΤΟ

Το θωρηκτό που φορτωμένο ελευθερία
Περιπολεί στους θαλασσίους ουρανούς
Θ΄αδειάσει μνήμες με σημαίες και βιβλία
Και στο πηδάλιο τους Έλληνες Θεούς

Όμηρος, Παλαιολόγος, Κοραής και Αγγουλές
Των αχράντων μυστηρίων που μετάλαβες
Μάχες , δόξες, επιστήμη και πορτοκαλιές
Τα νησιά μας με σημάδια και ουλές

Το θωρηκτό που φορτωμένο ελευθερία
Φωταγωγεί μαγευτικούς οπλαρχηγούς
Θα φέρει όπλα, ελιγμούς και Ιστορία
Και στο πρωραίο του περήφανους καημούς

Αρχαία δέντρα απροσκύνητα της Χίου
Πέτρες αιώνες μες στην ανυποταξία
Ευλαβικά υμνούν το νόημα του πλοίου
Μητέρα χώρα και παιδί Μικρά Ασία

ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΑ

ΣΤΙΧΟΙ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΔΑΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ

Στον πόλεμο του έρωτα
Να΄χεις αποτυχίες
Να πολεμάς αέναα
Με λόγια και με αίματα
Και πυρ στις συστοιχίες

Η νίκη έχει και μια ήττα
Η ήττα έχει νικητή
Τα όνειρα γυναίκας ζήτα
Η ήττα για να κερδηθεί

Στον πόλεμο του έρωτα
Να΄χεις αποτυχίες
Καινούργιες μάχες να ζητάς
Ποτέ να μην τις παρατάς
Τις ερωτοτροπίες

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Τα βήματα που μου ‘στειλες
Τα ‘χω περπατημένα
Καινούργια θέλω να μου βρεις
Να ‘χουν τον ήχο της βροχής
Να μπω στα τρελαμένα

Στείλε μου νέα βήματα
Για χαλασμένους δρόμους
Με δύσκολα πατήματα
Για δίκαιους παρανόμους

Τα βήματα που μου ‘στειλες
θα σου τα στείλω πίσω
μου ‘λείψαν τα μαθήματα
Μες τα παραστρατήματα
Βαρέθηκα το ίσο

ΞΕΧΑΣΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ

Ξέχασα το όνομά σου
Ξέχασα το σώμα σου
Και το μόνο που θυμάμαι
Το μοιραίο στόμα σου

Ξέχασε και συ εμένα
Κι όσα σού ‘χα πληρωμένα
Ας αλληλο-ξεχαστούμε
Και ποτέ ας μην βρεθούμε

Ξέχασα το φόρεμά σου
Ξέχασα και τα σωστά σου
Παίρνω την πρωτοβουλία
Φεύγοντας από μπροστά σου

ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΣ

Μη με ρωτάς
Αν κάποτε σε έχω απατήσει
Εγώ ανήκω στα πουλιά
και σ΄άνομες ιδέες

Αν σε αγάπησα
Αν σε απάτησα
Αν σε μίσησα
Ούτε σε σένα θα το πω
Μήτε στον ίδιο τον Θεό
Μονάχα στα λουλούδια
Και με κρυφά τραγούδια

Μη με ρωτάς
Αν κάποτε σε έχω αγαπήσει
Εγώ είμαι σαν το χάραμα
Που υψώνεται και φεύγει

Μη με ρωτάς
Αν κάποτε σ’ έχω πολύ μισήσει
Εγώ είμαι ένας ανθόκηπος
Που αγνοεί τα μίση

ΛΑΘΗ ΣΩΣΤΑ

Βάλε εσύ τη Λογική
κι΄εγώ βάζω την Τρέλα.
Θέτω εγώ τ΄αμαρτωλά
κι εσύ με πίστη έλα.

Φύλαξέ με απ΄τα πάθη
μήπως δέσουμε καλά
κάνοντας συνέχεια λάθη
ίσως  βρούμε τα σωστά.

Γράφω εγώ ποιήματα
κι ΄εσύ πεζογραφία
ας μην διαφωνήσουμε
για την ορθογραφία

ΕΞΩΔΙΚΟ

Μη μου μιλάς με λεκτικό
Επίσημου εγγράφου
Μη μου μιλάς με εντολές
Με νόμους, με παραπομπές
Και ακρίβεια παραγράφου

Μ΄ αγγέλους μηχανόβιους
Τρελούς δικυκλιστές
Στέλνω λουλούδια εξώδικα
Να κλείσουν οι πληγές

Εγώ ζητώ τ’ αυθόρμητα
Τα θεϊκά σου λόγια
Κι όχι τα διαβιβαστικά
Πρωτόκολλα προεδρικά
Ύπουλα λεξιλόγια

ΤΟ ΗΘΙΚΟΝ ΚΑΘΗΚΟΝ

Βρέχει σεμνά στην Αχιλλέως
Σάββατο βράδυ και λαθραίος
Πακιστανός και Αθηναίος
Μα τα κορίτσια στιγμιαίως
Επιτελούν ευθύς το χρέος
Ουδείς εδώ εξαιρετέος

Προσφέροντας τον έρωτα
Στους δρόμους και κατ’ οίκον
Τα ροζ κορίτσια επιτελούν
Το ηθικόν καθήκον

Βρέχει σκληρά μεσ’ την καρδιά του
Την αγαπά την κοπελιά του
Μα είναι λίγα τα λεφτά του
Και η πατρίδα μακριά του
Ζωή του δευτεροκλασάτου
Σώμα του προλεταριάτου.

Στο Πεσαβάρ τον περιμένει
Μια Αϊσέ κρυφά κλαμένη
Και στον Αλλάχ προσκυνημένη
Να ‘ναι καλά και ευτυχισμένη
Η Χριστιανή και πληρωμένη
Σωματική του ερωμένη.

ΩΡΑΙΟΤΗΤΕΣ

 Όταν δακρύζουν όμορφες
Λυγούν δικτατορίες
Κι όταν ποθούν οι άσκημες
Στήνουν πολιορκίες
Γκρεμίζουν Γαλαξίες

Κι οι όμορφες, κι οι άσκημες
Θέλουν την αρχηγία
Δίχως αντιπολίτευση
Κι ούτε αντιλογία

Αθώωσε τις όμορφες
Παρά τόσα στοιχεία
Και δίκασε τις άσκημες
Με μεγαλοψυχία
Πέφτοντας σε μοιχεία

ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΠΑΝΤΟΥ

Το σώμα σου βρίσκω παντού
Στο μέρος που κοιμόσουνα
Στα δέντρα που κρατιόσουνα
Στα κάδρα που νοιαζόσουνα
Στα λάθη που φιλιόσουνα

Το σώμα σου ανακρατώ
Διαβάζω και το μελετώ
Σαν σχολικά βιβλία
Γυναίκα Ελευθερία

Το σώμα σου πιάνω παντού
Στα κτίρια που δουλεύαμε
Στους δρόμους που λατρεύαμε
Στις νίκες που πιστεύαμε
Στις λύπες που μερεύαμε

ΓΥΝΑΙΚΑ-ΚΡΑΤΟΣ

Σαν μια γυναίκα γυμνωθεί
Τα κράτη καταργούνται
Οι στρατηγοί τρελαίνονται
Και οι θεοί φοβούνται.

Σαν μια γυναίκα γυμνωθεί
Οι ήλιοι σκοτεινιάζουν
Τα κόμματα μπερδεύονται
Οι επιστήμες μοιάζουν.

Σαν μια γυναίκα γυμνωθεί
Όλο το χρήμα λιώνει
Ο φόνος ανασταίνεται
Κι η λογική τελειώνει

ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΣΟΥ

Είμαι στην εξουσία σου
Πάνω από χίλια χρόνια
Πάω να αυτονομηθώ
Δεν μου ‘ρχονται τα λόγια

Το τελικό μου αίτημα
Είναι να με σκοτώσεις
Όχι με το περίστροφο
Όχι με το μαχαίρι
Να είναι με τις λέξεις
Που εσύ θα επιλέξεις

Δεν έχω λόγια πλουμιστά
Γνώσεις διαδικτύου
Μιλάω όμως τα σωστά
Του παλαιού σχολείου

Δεν συγκρατώ τα λόγια σου
Δεν είμαι Μπαμπινιώτης
Για δούλος σου δηλώθηκα
Απ’ τον καιρό της νιότης