Συνθέτης
Αγρινιώτης. Από οικογένεια καπνοπαραγωγών…
Ήρθε εσωτερικός μετανάστης στο Αιγάλεω το 1957.
Που λίγο πιο πέρα χωράφια…
Σε ηλικία 18 ετών μελοποίησε το τραγούδι «Μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο…», σε στίχους Αργύρη Βεργόπουλου και ερμηνεία Γιώργου Ζωγράφου…
Και μετά, δεκάδες τραγούδια.
Με κορυφαία «Τα τζιτζίκια» («Η Παναγιά τα πέλαγα κρατούσε στην ποδιά της…» που ερμήνευσε ο Βιολάρης) και «Το ερημονήσι» («Γειά σου Απρίλη γειά σου Μάρτη και πικρή σαρακοστή…», που ερμήνευσε η Κουμιώτη).
Και άλλα λυρικά και ρυθμικά…
Λίνος Κόκοτος!
Ο οποίος, σε βιογραφική συνέντευξη – ντοκουμέντο του 2008, η οποία επαναλήφθηκε στο BLUE SKY, μου αφηγήθηκε μια ιστορική στιγμή, του 1972, για την ελληνική δισκογραφία:
«Με φώναξε μια μέρα ο Πατσιφάς στο γραφείο του στη ΛΥΡΑ, Κριεζώτου 7…»
Και μου δίνει δυο στίχους-ποιήματα…
Ρώτησα τίνος είναι, αλλά μου λέει… δεν θα σου πω. Θα καθίσεις όταν έχεις έμπνευση και χωρίς να αγχωθείς να έρθεις να μου τα παίξεις στο πιάνο.
Μου εξήγησε ότι ήθελε να τραγουδιούνται από παιδιά έως ηλικιωμένους…
Όταν μετά από μερικές μέρες τα μελοποίησα, πήγα…
Ανεβήκαμε εκεί που ήταν το πιάνο, στον χώρο ακροάσεων…
Τα άκουσε…
Του άρεσαν…
Και μόνο τότε μου είπε ότι ήταν του Οδυσσέα Ελύτη!…
Εμένα, μου κόπηκαν τα πόδια…
Αλλά ένιωσα και μεγάλη χαρά…
Ένα άλλο πρωί, κάλεσε και τον ποιητή και του τα έπαιξα με πολύ τρακ!…
Καθόταν πίσω μου, ενώ έπαιζα στο πιάνο…
Τη στιγμή που το τελείωνα… Εκεί…
Στο… «Ζει και ζει και ζει ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει!»,
νιώθω ένα χέρι να με αγγίζει στοργικά στον ώμο.
Ήταν του ποιητή!
Είχε ενθουσιασθεί!…
…Και αυτή την άνεση, πρέπει να είσαι πολύ σπουδαίος για να τη δώσεις σε έναν μικρότερο!
Γειά σου, Λίνε!
Σπουδαίε και εφηβικέ!
Και ταπεινά μεγάλε!
