Ανάμεσα στα εκατοντάδες βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2021, το έγκυρο λογοτεχνικό περιοδικό «Δέκα- τα» ξεχώρισε και την πρόσφατη ποιητική συλλογή του Χιώτη δημοσιογράφου Κώστα Μαρδά «Και τι ειν ΄ωρέ ο θάνατος μπρος στην ασυμμετρία;» (εκδόσεις Καμπύλη), γιατί -όπως γράφει ο εκδότης και ποιητής Ντίνος Σιώτης– ταράζει τη στασιμότητα του εγκλεισμού μας επί κορωνοϊού…
Αφού σημειώσουμε ότι ο βιβλίο υπάρχει στο βιβλιοπωλείο Πυξίδα, στην Απλωταριά, παραθέτουμε το τελευταίο χαρακτηριστικό ποίημα επιγραμμάτων με την οποία κλείνει η συλλογή:
ΝΤΕΦΙΛΕ, ΖΑΡΤΙΕΡΕΣ, ΑΙΟΛΑ
Στο ντεφιλέ μου τους Θεούς.
Μόδιστροι καμαρώνουν.
Κι όταν κηδεύουν Ίκαρο.
Ντρέπομαι που υπάρχω.
–
Τη μέρα που θ΄αποχωρώ
Όπλα Θεές ζαρτιέρες
Μια λειτουργία σύντομη.
Κι ακολουθούν κλαρίνα.
Αίολα διαμηνύματα.
Λογχοειδείς οι λέξεις.
Αντιπαθώντας έμπεδα.
Και προδιαγεγραμμένα.
Και παραμένοντας νεκρός.
Ποτέ αναστημένος!
Η συλλογή, που κυκλοφόρησε στην αρχή του έτους, έχει αποσπάσει τα θετικά σχόλια κορυφαίων ονομάτων των γραμμάτων, μεταξύ των οποίων και του καθηγητή Γλωσσολογίας Γεωργίου Μπαμπινιώτη, ο οποίος γράφει σε επιστολή του στον συμπατριώτης μας:
«Έχετε μια διάχυτη στα κείμενά σας ποιητική ευαισθησία, δηλαδή, μια άλλη ματιά να θέλετε να βλέπετε τον κόσμο και να μας τον δείχνετε κι εμάς μέσα από την ποιητική σας γραφή. Αυτό θεωρώ ότι είναι πλεονέκτημα της ποίησής σας και γι αυτό σας συγχαίρω. Η δομική μορφή αυτής της συλλογής (3 λεκτικοί πάντοτε τίτλοι – 2 δίστιχα, επτά πάντοτε το σώμα κάθε ποιήματος) διαμορφώνει μια μουσική της συμμετρίας που -στη σκέψη μου- δικαιολογεί τον τίτλο της συλλογής. Η συμμετρία των ποιημάτων αντιμάχεται την ασυμμετρία!».
Ο κορυφαίος κριτικός λογοτεχνίας Βαγγέλης Χατζηβασιλείου έγραψε, μεταξύ άλλων, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο:
«Ο Μαρδάς φροντίζει με εξαιρετική επιμέλεια το στίχο του, παραπέμποντας με τον σπασμένο δεκαπεντασύλλαβο στο κλέφτικο τραγούδι, δίνοντας στη συλλογή του και έναν εσωτερικό μουσικό ρυθμό. Ρυθμός ο οποίος τη βοηθάει όχι μόνο να απευθυνθεί καλύτερα στο αυτί μας , αλλά και να στεγάσει κάτω από τη γραμμή της παράδοσης, με την οποία συνομιλεί ακατάπαυστα, τη σύγχρονη γλώσσα του ποιητή μαζί με όλη τη φαντασιακή της δύναμη».
Η συγγραφέας – ιστορικός Φωτεινή Τομαή:
«Πασχαλιάς πρωϊνό σε διαβάζω και μένω έκπληκτη!.. Μοναδικός! Διάφανος (επικίνδυνο αυτό…) στροβιλίζεσαι ανάμεσα ση Γη και Ουρανό, αμαρτωλούς και Θεία. Εύγε σου! Πρώτη φορά -μετά τον Τάσο Λειβαδίτη– ένιωσα τόση συγκίνηση!».
πηγή: alithia.gr
