Συνθέτης
«Μίζερα, φτωχά και με ανημπόρια τα παιδικά μου χρόνια στον Πειραιά. Ο πατέρας μου, έμπορος ελαιών που καταστράφηκε στον πόλεμο, πέθανε όταν ήμουν πολύ μικρός. Δεν ήθελε ο γιος του να γίνει μουζικάντης. Αλλά η μάνα μου με πήγε επτά ετών στο Ωδείο Πειραιά, δίπλα στο δημαρχείο και μετά στο Ωδείο Αθηνών με μια υποτροφία. Στο σχολείο οι μαθητικές μου αταξίες ήταν με τα κορίτσια. Γενικά, ήμουν άγριο πειραχτήρι. Πήρα διαγωγή κοσμία… Αλλά καλός μαθητής. Μόνο μετά το βιολί που άρχισα, θυμάμαι με θετικό τρόπο τα χρόνια…».
Δήμος Μούτσης, στην εκπομπή μου «Προσωπικά Δεδομένα», το 2007, με θέμα την πορεία του στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Συνέντευξη – ντοκουμέντο ζωής που μεταδόθηκε χθες στο BLUE SKY, ως αντίδοτο στην υπερπληροφόρηση του κορωνοϊού…
«Τα μπουζούκια δεν τα ήξερα. Ούτε πήγαινα .Όταν όμως άκουσα από κασέτα τα τραγούδια του Βαμβακάρη έπαθα πλάκα… Ήταν άλλος ήχος σε σχέση με τη συμφωνική μουσική του Ωδείου, αλλά ήταν και κοντινός μου… Σονάτα, φούγκα δεν ήτανε… Όμως με άγγιξε. Όταν στου «Φλόκα» το είπα στον Γκάτσο, μου εξήγησε πως ήταν διαφορετικά είδη, αλλά ίσης αξίας.
»Στρατιώτης πήγα στην Κοζάνη. Ήμουν δεκανέας, από τα ΛΥΒ, Λόχος Υποψηφίων Βαθμοφόρων. Μελαγχολία δεν γνώρισα. Την έβγαλα καλά με το βιολί. Έπαιζα στη Λέσχη Αξιωματικών στις εκδηλώσεις.
»Το πρώτο μου τραγούδι ήταν το “Σιγά σιγά κι αυτό το βράδυ”… Μετά το “Μέσ’ απ’ το παλιό μου σπίτι”, η “Ελευσίνα”, τα “Χέρια” και πολλά… “Αυτά τα χέρια είναι δικά σου”, το έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ενώ του το έπαιζα από το τηλέφωνο και το είπε ο Μητσιάς.
»Άλλαξα εταιρεία και έκανα τον “Άγιο Φεβρουάριο”, με τον Μητροπάνο σε στίχους Μάνου Ελευθερίου. Εκεί έφερα έναν άλλο ήχο… Χρειαζόμουν να συμπληρώσω το ρεφρέν… “και από τότε μέχρι εδώ…” και μου ήρθε το “Ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ”… Λέει ο Ελευθερίου, “είναι τρελό!”, “Δεν πειράζει”, του λέω, “μέσα στην τρέλα ζούμε!”.
»Ύστερα έπιασα στους ποιητές. Έκανα το “Γιουκαλίλι” του Σεφέρη. Όταν το άκουσε η Σεφέραινα, μου είπε… “Αχ… αηδία… Μου χάλασες το ποίημα του αντρός μου”… Αλλά μετά, που το άκουσε ολοκληρωμένο, μου ζήτησε συγγνώμη».
(…)
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο καλλιτέχνης μπορεί να είναι και… Δεν θέλω να πω τη λέξη… «παλιάνθρωπος»…
ΜΟΥΤΣΗΣ: Όπως, το είπες: Παλιάνθρωπος στην προσωπική του ζωή… Ο ίδιος ο Βαμβακάρης, που έγραφε αυτά τα εκπληκτικά, λέει ότι έπινε χασίσι και έσπαγε τη γυναίκα του στο ξύλο!
(…)
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η μουσική δεν καλυτερεύει τον άνθρωπο;
ΜΟΥΤΣΗΣ: Ο υγιής άνθρωπος δεν έχει ανάγκη. Ψυχοθεραπευτικά βέβαια, βοηθάει…
