Σκηνοθέτης
«Γεννήθηκα στα Πατήσια… Λυσιατρείου… Άγιος Λουκάς…
Ο πατέρας Κεφαλονίτης, μουσουργός…
Η μητέρα μου Κρητικά, έπαιζε άρπα…
Επειδή ήταν κατοχή και οι Γερμανοί είχαν επιτάξει τα τετράγωνα
και τις αλάνες, παίζαμε στις… ταράτσες…
Παίζοντας, δεν συνειδητοποίησα τα δεινά του πολέμου…
Παρουσιάστηκα στρατιώτης στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως
Κορίνθου. Καψώνι! Γραφέας Κέντρου Επικοινωνιών.
Μετά στο Σταθμό Ενόπλων Δυνάμεων ως μουσικός επιμελητής.
Μετάθεση στη Θεσσαλονίκη, αγγελιαφόρος ταχυδρομείου, με
ένα… άσφαιρο πιστόλι προς εκφοβισμόν!».
Αφήγηση Σπύρου Ευαγγελάτου. Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, καλεσμένος μου, το 2015, στην εκπομπή «Προσωπικά Δεδομένα», στο BLUE SKY, που μεταδόθηκε προχθές εις μνήμην του μεγάλου σκηνοθέτη 220 έργων! Επανάληψη, ως ανάσα στην κορωνο-ενημέρωση…
Μιλήσαμε για σπουδές, πανεπιστήμιο, μελέτες, Ακαδημία, δόξες, πίκρες, χειροκροτήματα, απογοητεύσεις, διδασκαλίες, διοικήσεις, τιμές, υποκλίσεις στο κοινό και….
(…)
– Το θέατρο μεγαλουργεί σε περιόδους κρίσεις – φτώχειας ή σε περιόδους ευμάρειας;
ΣΠΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Όποιος πει ότι μεγαλουργεί, είναι λάθος… Μπορεί σε εποχή πλούτου να γίνει καλό θέατρο αλλά και μπορεί σε εποχή φτώχειας. Και αντιστρόφως… Δηλαδή να υπάρξει κακό θέατρο, ανεξαρτήτως εποχής…
– Το θέατρο καλυτερεύει τον άνθρωπο ή απλώς, τον εκτονώνει για όση διαρκεί μια παράσταση;
ΣΠΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Κα τα δύο… Εγώ, πάντως, δεν πιστεύω στο διδακτικό θέατρο. Μόνο έμμεσα. Σπάνια υπάρχει η μέθεξη…
– Τελικά, τί καλυτερεύει τον κόσμο; Οι ιδεολογίες, οι θρησκείες, ή οι συμβουλές… της γιαγιάς μας;
ΣΠΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Εξαρτάται από τι πιστεύει κανείς. Η πίστη είναι ευτυχία! Βέβαια, όποιος κάνει ότι πιστεύει, αλλά δεν πιστεύει… είναι απατεών!
